وال مش در آیین نامه 2800 به عنوان یک سیستم مقاوم سازی دیوارهای غیرسازه ای در برابر نیروهای جانبی، به ویژه زلزله، در پروژه های ساختمانی استفاده می شود. در آیین نامه 2800 آخرین ویرایش که مربوط به طراحی ساختمان ها در برابر زلزله است، به مقاومت و استحکام اجزای مختلف سازه ای و غیرباربر در برابر نیروی زلزله توجه ویژه ای شده است. هرچند آیین نامه ۲۸۰۰ به طور مستقیم به این سیستم اشاره نکرده است، اما اصول کلی آن در ارتباط با روش هایی است که دیوارهای غیرسازه ای و دیوارهای جداکننده در برابر نیروهای جانبی مقاوم باشند. در این صفحه با ضوابط وال پست در آیین نامه 2800 آشنا شوید.
آیین نامه ۲۸۰۰ ایران، که با عنوان آیین نامه طراحی ساختمان ها در برابر زلزله نیز شناخته می شود، مجموعه ای از مقررات و دستورالعمل های فنی است که با هدف ایمن سازی ساختمان ها در برابر زلزله تدوین شده است. این آیین نامه معیارهای طراحی و اجرای سازه ها را به گونه ای تعیین می کند که ساختمان ها در برابر نیروی ناشی از زمین لرزه مقاومت کافی داشته باشند و بتوانند از خسارات جانی و مالی در هنگام وقوع زلزله جلوگیری کنند.
در پیوست 6 آیین نامه 2800 آخرین ویرایش به استناد ماده ۳۳ قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان مصوب سال ۱۳۷۴ با موضوع "طراحی لرزه ای و اجرای اجزای غیرسازه ای معماری" که توسط مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی و با هدایت معاونت مسکن و ساختمان تدوین و تصویب گردیده است، جهت اجرا ابلاغ می گردد.
لازم به ذکر است کلیه نهادهای ذیربط از جمله: شهرداری ها، بخشداری ها، دهیاری ها، سایر مراجع صدور پروانه ساختمانی، نهادهای مسئول کنترل و نظارت بر اجرای ساختمان ها، مالکان و کارفرمایان، مجریان ساختمانی و متخصصان حرفه های مهندسی ساختمان موظف به رعایت و اجرای دقیق ضوابط مندرج در این پیوست می باشند. برای اطلاع از محتوایات آیین نامه 2800 می توانید فایل pdf زیر را دانلود کنید.
دانلود pdf پیوست ششم آیین نامه 2800
ضوابط وال مش در آیین نامه 2800 به این صورت آمده است که یکی از روش های کارآمد برای مقاوم سازی دیوارها در برابر زلزله، تقویت آنها با مش وال است. در این روش باید اصولی برای پیاده سازی درست آن و حصول بهترین نتیجه رعایت شود. به طور مثال:
طبق ضوابط مطرح شده در این آیین نامه مراحل اجرای وال مش به شرح زیر است:
همچنین در انتخاب مصالح باید نکات زیر رعایت شود:
در صورت اجرای صحیح و اصولی این سیستم می توانید در هزینه ها صرفه جویی کنید زیرا دیگر نیازی به استفاده از وادار و نیروی کار متخصص نیست. همچنین در صورت وجود کفسازی با ضخامت حداقل ۵۰ میلیمتر، نیازی به نبشی پایینی هم نیست.
۱-۱-۳- کلیه ساختمان های موضوع این آیین نامه بجز آن دسته از ساختمانهای با مصالح بنایی که مقررات مندرج در فصل هفتم در آنها رعایت شده باشد، باید بر طبق ضوابط مندرج در این فصل محاسبه گردند.
۲-۱-۳- محاسبه ساختمان در برابر نیروهای زلزله و باد به تفکیک انجام میشود و در هر عضو سازه اثر هر یک که بیشتر باشد ملاک عمل قرار میگیرد ولی رعایت ضوابط
ویژه طراحی برای ،زلزله مطابق نیاز سیستم سازه در کلیه اعضاء الزامی است.
۳-۱-۳- بجز مؤلفه های افقی نیروی زلزله که برای محاسبه ساختمان در نظر گرفته می شود اثر مؤلفه قائم نیروی زلزله نیز در مواردی که در بند (۳-۳-۹) ذکر شده است باید منظور گردد.
۴-۱-۳ ساختمان باید در دو امتداد عمود بر هم در برابر نیروی زلزله محاسبه شود. به طور کلی میتوان محاسبه در هر یک از این دو امتداد را جز در موارد زیر به طور مجزا و بدون در نظر گرفتن نیروی زلزله در امتداد دیگر انجام داد.
الف- ساختمانهای نامنظم در پلان ب کلیه ستونهایی که در محل تقاطع دو و یا چند سیستم مقاوم باربر جانبی قرار دارند در این موارد چنانچه بار محوری ناشی از اثر زلزله در ستون در هر یک از دو امتداد مورد نظر کمتر از ۲۰ درصد ظرفیت بار محوری ستون ،باشد این ضابطه را می توان نادیده گرفت.
در موارد فوق امتداد نیروی زلزله باید با زاویه مناسبی که حتی المقدور بیشترین اثر را ایجاد می کند انتخاب شود و یا می توان صددرصد نیروی زلزله هر امتداد را با ۳۰ درصد نیروی زلزله در امتداد عمود بر آن را ترکیب کرد. در این موارد منظور کردن برون مرکزی ،اتفاقی موضوع بند (۳-۳-۷) در امتدادی که ۳۰ درصد نیرو اعمال می شود، الزامی نیست.
۵-۱-۳ نیروی زلزله در هر یک از امتدادهای ساختمان باید در هر دو جهت آن امتداد یعنی به صورت رفت و برگشت در نظر گرفته شود.
۶-۱-۳ مدل ریاضی که برای تحلیل سازه در نظر گرفته میشود، باید تا حد امکان نمایانگر وضعیت سازه به لحاظ توزیع جرم و سختی باشد. در این مدل باید علاوه بر کلیه اجزای مقاوم جانبی اجزایی که مقاومت و سختی آنها تأثیر قابل ملاحظه ای در توزیع نیروها دارند در نظر گرفته شوند در این ارتباط در سازه های بتن آرمه رعایت اثر ترک خوردگی اجزا در سختی آنها الزامی است. اثر ترک خوردگی در این سازه ها را میتوان مطابق بند (۳-۵-۵) برای تعیین تغییر شکل ها و نیز نیروهای داخلی در تحلیل سازه منظور کرد.
۷-۱-۳ نیروی جانبی زلزله که با استفاده از روشهای مختلف محاسبه می گردد. در شرایط خاصی از سازه ها باید افزایش داده شود.
در ضوابط آیین نامه 2800 دیوارهای داخلی و خارجی ساختمان باید به گونه ای به سازه متصل شوند که در برابر نیروهای مختلف پایداری خود را حفظ کنند. این نیروها شامل: خیز تیرهای بالا و پایین دیوار، جابجایی های نسبی طبقات و نیروهای خارج از صفحه مانند زلزله و باد هستند. طبق شرایط این آیین نامه برای دیوارهای بلوکی، با توجه به عملکرد دوطرفه آن ها، باید از تقویت کننده های مناسب استفاده شود.
در دیوارهای با ملات معمولی:
در دیوارهای با ملات نازک (کمتر از 3 میلی متر) یا چسب پلی یورتان:
همچنین مشخصات فنی تقویت کننده ها باید به صورت زیر باشد:
این تمهیدات برای جلوگیری از ترک خوردگی شدید و حفظ عملکرد دیوار در شرایط مختلف بارگذاری ضروری است.
آیین نامه ۲۸۰۰ تأکید دارد که دیوارهای غیرسازه ای باید در برابر نیروی جانبی ناشی از زلزله مقاومت کافی داشته باشند. وال مش به عنوان یک راه حل برای تقویت این دیوارها، به افزایش پایداری و کاهش خطر تخریب در هنگام زلزله کمک می کند.
یکی از اصول آیین نامه ۲۸۰۰ این است که عناصر غیرباربر (مانند دیوارهای جداکننده) باید به گونه ای طراحی و تقویت شوند که در زمان وقوع زلزله دچار فروپاشی نشوند. وال مش با ایجاد تقویت اضافی در دیوارها، می تواند به جلوگیری از ریزش و سقوط دیوارها کمک کند.
آیین نامه ۲۸۰۰ همچنین به استفاده از مصالح باکیفیت و استاندارد برای مقابله با نیروهای زلزله اشاره دارد. وال مش که معمولاً از مش هایی از جنس فایبرگلاس، فلزی و پلاستر تشکیل شده است، در صورتی که با توجه به شرایط محیطی و استانداردهای طراحی استفاده شود، می تواند به عنوان یک مصالح مناسب در پروژه های مقاوم سازی دیوارهای غیرسازه ای مورد استفاده قرار گیرد.
بنابراین، در حالی که آیین نامه ۲۸۰۰ مستقیماً به وال مش اشاره نکرده، استفاده از این سیستم به عنوان یکی از روش های تقویت دیوارهای غیرباربر می تواند با اصول و الزامات این آیین نامه همخوانی داشته و به بهبود مقاومت ساختمان در برابر زلزله کمک کند.
بر اساس آیین نامه 2800 که به استانداردهای طراحی و اجرای ساختمان ها در برابر زلزله می پردازد، استفاده از وال مش یکی از راه های تقویت سازه های بنایی برای مقابله با نیروهای جانبی است. این آیین نامه استفاده از این شبکه ها را برای افزایش ایمنی و کاهش خطرات زلزله و به دلایل مختلفی توصیه می کند:
وال مش به عنوان یک شبکه فلزی، به تقویت سازه های بنایی کمک می کند. این شبکه باعث توزیع یکنواخت نیروی زلزله در سطح دیوار می شود و از تمرکز تنش ها در نقاط خاص جلوگیری می کند. این ویژگی در کاهش ترک خوردگی و آسیب های ناشی از زلزله بسیار موثر است.
یکی از مهم ترین دغدغه ها در سازه های بنایی، مقاومت کم آن ها در برابر نیروهای جانبی (مانند باد و زلزله) است. با استفاده از وال مش، پایداری و استحکام این دیوارها بهبود می یابد و از فروپاشی آن ها جلوگیری می شود.
وال مش به عنوان یک عنصر تقویتی در دیوارهای بنایی، باعث یکپارچگی بیشتر سازه می شود و از جابجایی نسبی اجزا و تضعیف کلی ساختمان جلوگیری می کند. این مسئله به خصوص در ساختمان های چندطبقه اهمیت دارد.
وال مش به کنترل تغییر شکل های غیرمجاز دیوارها کمک می کند و به سازه اجازه می دهد تا در برابر نیروهای خارجی مقاومت بیشتری نشان دهد.
در مجموع، استفاده از وال مش نه تنها به افزایش مقاومت و پایداری ساختمان ها کمک می کند، بلکه باعث رعایت استانداردهای آیین نامه ای می شود و ایمنی سازه ها را در برابر نیروهای زلزله تضمین می کند.
سخن پایانی
در پایان، می توان گفت که استفاده از وال مش بر اساس آیین نامه 2800 به عنوان یکی از بهترین راهکارهای تقویت سازه های بنایی در برابر زلزله به شمار می رود. این فناوری نه تنها به افزایش ایمنی ساختمان ها و جلوگیری از آسیب های جدی در هنگام وقوع زلزله کمک می کند، بلکه باعث بهبود عملکرد کلی سازه و افزایش طول عمر آن می شود. با رعایت این ضوابط و استفاده صحیح از وال مش، می توان به سازه هایی مطمئن تر و پایدارتر دست یافت که توانایی مقابله با چالش های طبیعی همچون زلزله را دارند. از این رو، اجرای دقیق آیین نامه 2800 و استفاده از روش های نوین تقویت مانند وال مش، ضامن امنیت و سلامت سازه ها و ساکنین آن ها خواهد بود.
دیدگاهی ثبت نشده است.
دیدگاه خود را ثبت نمائید